Gües: bueyes; afurfuguen: precipiten; apresuren. Así, en Castañón (1962: 78), autor al que remite García Arias (2002-2004), quien transcribe (s. v. aforfugar): Cuando los gües s'afurfuguen a pacer des que llovió ye siñal qu'a llover güelve y entovía non lo dexó; y s. v. señal, la: Cuando los gües s'forfuguen a pacer des que llovió ye siñal que a llover güelve y entovía non lo dexó.
Gües: bueyes; afurfuguen: precipiten; apresuren. Así, en Castañón (1962: 78), autor al que remite García Arias (2002-2004), quien transcribe (s. v. aforfugar): Cuando los gües s'afurfuguen a pacer des que llovió ye siñal qu'a llover güelve y entovía non lo dexó; y s. v. señal, la: Cuando los gües s'forfuguen a pacer des que llovió ye siñal que a llover güelve y entovía non lo dexó.